Yasir Babaarslan

Anlami Yok Sensiz

Yasamak, benim icin hic bu kadar zor olmadi anne,
Söyledigim hic bir kelime böylesine dizilmedi kursagima..
Büyüdügümü farkettigimde anladim; hayallerimin gercekte ne kadar kücük oldugunu,
Elimde olanlarin elimde olmayanlardan daha degerli oldugunu; kaybedince anladim...
Uzak kaldi ninni sesin,unuttum icimi saran sicakligini,
Korktugumda güven veren sesini,duymaz oldu kulaklarim.
Koca bir bosluk simdi yüregimde yoklugun..
Zaman benim icin isliyor anne; artik büyüdüm,
Büyümez sanmistin ya,hep oyle kalirim diye...
Minicik elleri yok artik yavrunun,masum gülüsleri yok artik,
Adimlari büyüdü,büyüdü ve gitti ardina bile bakmadan.
Kaybettim miras kalan tüm ümitlerimi,kaybettim hayallerimin en renklisini,
Kavgalar hep yakamda, düsmek bilmiyorlar,
Serseri bir rüzgar kadar durgunum simdi.
Hüznün gölgesi vurmus yüzüme,
Dudaklarimda senin ögrettigin; hic unutmadigim o dua,
Gömülüyorum,bataklik misali sehrin sokaklarina..
Kimse duymuyor sesimi anne,anlamiyor beni hic kimse,
Eller sefkat vermiyor, senin ellerin kadar anne,
Her ne yapsam bagislamiyor kimse senin gibi
Ve sevemiyor beni hic kimse senin sevdigin gibi.
Artik alistim, sen merak etme anne,alistim yalnizliga,
Alistim bir basina, bir güne daha uyanmaya;
Zorda olsa alistim, kendimle kendim hesaplasmaya.
Sokaklarin ibresi yine benden yana degil,
Yollar yol vermiyor,isiklar coktan söndü anne.
Uzatsam elimi karanlik,adim atsam karanlik,
Bir hesabim kaldi,oda bir vicdanlik...
Uzat elini anne,simsikica tut ellerimden,
Sar beni yüregine,mahrum etme sefkatinden.
Bir tek senin gözünde büyümedim anne;
Sorsalar bir tek sen dersin o hala benim kücücügüm diye.
Vazgectim kosmaktan,görsen hala sayiklar hala emeklerim,
Kocaman ellerime inat hic büyümedi hayallerim.
Hep düsündügüm gibi kaldim,hep senin bildigin gibi
Ve hic degismedi, bir gün basima gelir diye korktuklarim..
Simdi hic olmadigim kadar hüzünlüyüm anne;
Kimseye degil bu defa kendime susuyorum,
Sensiz zor be anne,inan seni cok özluyorum.
Senden gayri ask var sandim,yanildim,bagisla oglunu,
Bilmiyordum insanlarin bu kadar merhametsiz oldugunu.
Birakma ellerimi anne,sessizligime terketme beni!
Ne sensiz hayatin tadi var,ne de bu sessizligin sonu,
Gel ne olursun gel,gel de sar yaralarimi.
Anne sefkatinle yag üstüme,siril siklam islat beni,
Hadi söyle,yine,yeniden ögret duani,
Ögret ki,su yavrun huzur bulsun..
Anne düsümdesin,gözüme uyku haram,gecemdesin,
Iyi bir evlatmiyim bilemem ama; sen, essiz bir annesin.
Hic bir zaman Ödeyemeyecegim; borc sana,
Tüm kelimeler toplansa yetmez; dua sana..
Hakkini helal et anne,buda yetmez biliyorum,
Vazgectim dunyadan,canim kurban yoluna.
Unutmadan; seni cok seviyorum anne!

Yasir Babaarslan

Bu şiir toplam 540 kez okundu.
21.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı