Gürkan Karanfil

ölüm

Neden diye her sorulan soru cevapsız kaldı
Her gecenin sisli sabahlarında
Umuttu gözyaşıydı hayallerdi geride kalan
Ufuk tu Cihan dı Hüseyin di Harun du
Kalbimizin bir yerini süsleyen
Neden diye her sorulan soru cevapsız kaldı
Ne onlar bizden uzak nede biz onlardan


İçlerinden en duygusalı ufuktu
Esmer atletik karizmatik sert görünümlü
Bir avuca sığamayan yerinde duramayan
Sev dimi adam gibi seven, ağlamasını bilen
Şimdi nerdesin be ufuk, şimdi kimle
Fener her yendiği maçta kavga edip tartışa cam
Ben şimdi kiminle maç yapacağım
Kim ban gol atmak için yanıma gelip
Bir tane ye be Gürkan diyecek
Senin bir sözün hiç aklımdan düşmüyor be ufuk
Benim tek bir canım var kimin gücü varsa gelsin alsın
Demiştin ya hiç unutamıyorum be ufuk

Cihan mavi gözlü sarışın yalız bir delikanlı
Biraz heybetli az da deli ama bi o kadar sevimli
Okulu takmayan o sene, seneye biter diyen
Arada bir kız dımı küfreden ama küsmeyen
Adam gibi adam derler ye işte ondandı cihan
Şimdi nerdesin be cihan hani nerdesin
Nerdeysen bize bir mektup yollasana
Bak burada mektubunu bekleyen onca insan var
Nerdesin be cihan nerde

Hüseyin uzun boylu esmer sesiz sakin
Varlığı yokluğu bir olan bir insandı
Acaba sen ne yaptın ki bu hayatta
Görevin bitti gittin o tarafa
Sevdiklerini yalnız çaresiz bıraktın
Kara toprak oldun gözyaşıyla yıkatın bahçeni
Neden diye her sorduğum soru cevapsız kalıyor
Sendemi susa can Hüseyin sendemi sendemi

Harun belki hiç tanımıyorum ama eminim ki
Onu tanıyanlar onun için ağlayanlar
Onu anlatanlar bitmeyecek iyisiyle
Yaşayacak kalbimizde Harun


Yeni bir gün yeni bir sabah
Güneş yine çıktı denizin kumbarasından
Sıcak ekmek yine elimi yakacak
Peynirim içine bana cam
Peynirim karanfil kokacak
Yanımda ufuk cihan Hüseyin Harun oturacak
Kahvaltımızı edeceğiz son lokmasına kadar
Neden diye her sorduğum soru cevabını buldu
Sevdik onları kalbimizle

Bu şiir toplam 437 kez okundu.
9.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı