Cuma Soylu

yaşa tanı

İnsandan uzak yarasa küşüm
Helal bitmemiş ekmeğin aşın
Başına yıkılsın toprağın taşın
Köşk senin olsun çul bana yeter

Ben sıcak güneşte kavruldum
Yokluk çamurunda yoğruldum
Çobandım ticarete savruldum
Köşk senin olsun çul bana yeter

Bütün bitlerini pazarda sattın
Sermayeni yaladın yuttun
Dostları bırakıp düşmanı tuttun
Köşk senin olsun çul bana yeter


Soylu İyi bir eğitim mülkün temeli
Aç gözlülerin budur emeli
Hele insanın sonradan göreni
Köşk senin olsun çul bana yeter

Bu şiir toplam 435 kez okundu.
25.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı