orhan eşki

sokak lambaları

TUĞÇE İÇİN
Bu sana ilk şiirim
Bembeyaz hayallerde karanlık ruhla yazdım
Kaşlarımı çatmıştım kalemimi ilk aldığımda
Giderek yumuşadı gözlerim artık hırs yoktu
Giderek seni sevdiğimi hissettim
Giderek sensizliği hissettim
Giderek bittiğimi hissettim
Dedim ya bu sana yazdığım ilk şiirim
Yine bembeyaz hayaller kuruyorum sen varmışsın gibi
Yanıma gelip elimi tutacakmışsın gibi
Bembeyaz hayal işte…
Aniden karanlık ruhum çöküyor omuzlarımdan
Unut seni sevmez diyip duruyor ağlıyorum
İntihar ediyorum
Birisi yüzümü okşuyor gülüşü melek gibi
Onu görünce sanki yeniden doğuyorum
Sonra düşünüyorum seni
Gözlerin kızarmış ağlar gibisin aynı
Ellerine güller sarıyorum gülden güzeller diye
Gözyaşlarını üzerlerine serp onlar ağlasın senin yerine
Bülbülün güle olan aşkı gibi seviyorum seni
Dikenini kalbime batırsan bile yine seveceğim seni
Beni şimdilik görmeyeceksin bilmeyeceksin
Çok merak edersen dolaşmaya çık
Sahilde bir bankın üzerine otur ve bir simit al
Bir sen ye bir martılara at
Martıların sesleriyle düşün
Dalgaların sesiyle bağır
Rüzgarın ürpertisiyle kork
Kendine gel yine beni bul
Bulduğunda beni hissedersen sende sev benim gibi
Bana kızarsan hatta nefret edersen dalgaları hatırla
Unutmamı istersen işte o zaman bir bıçak bul
Üstüme doğru gel bıçağı kaldır ve kalbime sapla
Dudaklarından daha kırmızı kanlarımı seyret
İyi seyret kendini bulacaksın
Sen kalbimdesin çünkü
Ben diz üstü çökmüş ölmek üzereyken
Martıların sesini hayal et ve düşün
Her zaman gül

Bu şiir toplam 586 kez okundu.
3.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı