Söyle gönül söyle zorun ne benle.?
Uğraşıp duruyon hep deli gönül
Bunca öğüdümün birini dinle
Boşuna uğraşın bil deli gönül
Bir ömür benimle hiç barışmadın
Senin bu haline alışamadım
Dostların içine karışamadım
Şimdi göz yaşını sil deli gönül
Nice hayallerle gafil avladın
Tatlı sözlerinle beni tavladın
Menziline bir/kez bile varmadın
Boşuna geçirdin yıl deli gönül
Kaynar kazanlarda daim pişirdin
Bilinmez dertler/le beni şişirdin
Bir hayırsız yâre nasıl düşürdün ?
Tutuştu her yanın kül deli gönül
Kâr etmedi sana öğüdüm sözüm
Şimdi yollardadır bak iki gözün
Bağrıma attığın o sevda közün
Gözlerine çekti,mil deli gönül
Ateşsiz dumansız yanar dururum
Gördüğüm taşlara başım vururum
Günden güne böyle daim kururum
Konuşmaz ağzımda dil deli gönül
Mecnun’a döndürdün bu aşk yüzün den
Ah çektikçe kan yaş gelir gözüm den
Bir kez yürümedin benim sözüm den
Divane haline gül deli gönül
DURAK’ım der şimdi virane yurdun
Bunca sene boşa hayaller kurdun
Kendin de yoruldun beni de yordun
Gerçeklere çektin tül deli gönül
Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
2011...KOCAELİ
| Okunma Sayısı : 276 Tarih : 25.08.2011 |
 (0)
|
