Bam telinde asılı kalmış kadınlar
Dokunmaları özlüyordu.
Bir yetim kalmaya görsün istençleri
İnadına gül kokuyordu.
Sırat köprüsü kalınlığındaki yol
Aşklarına yol oluyordu.
Tül incesi kadar narin yürekleri
Arka bahçede ağlıyordu.
Törelere yazılı emirler yemin
Kurşunlarla siliniyordu.
Maviydi kelebeklerinin renkleri
Durmadan rengi soluyordu.
Martın sekizi aldatıcı güneşte
Sanki neyi ısıtıyordu.
Anaydı kara toprağın çocukları
Anasız kıraç oluyordu.
Kürsülerde sözler kadına giderken
Kargalar dahil gülüyordu.
Oyunlarda maskeli sahneleri
Kadınlara mı yazıyordu.
Bu günü duymamış olsun kadınlarımız
Başlar zaten dik duruyordu.
Yazgılarından silinecek kaderi
Adil silinsin istiyordu.
8 Mart 2005/Zonguldak
Gülden Işık
| Okunma Sayısı : 315 Tarih : 26.11.2012 |
 (0)
|
