Feride Temel
Yatık Şiir
YATIK ŞİİR
akşamın koyu karanlığı
toprağa bulaşan serzenişti
özlemin zil zurna baharı
martın irtica bulutundan düşen
erotik geceliği üzerine geçiriverdi
sarı başakları yaza inat özümserken toprak
ellerimde akasya çiçeğinin gitmeyen kokusu
bitmeyen bir şarkının notasına yenik
gözleriyle biriktirir şimdiden bereketini
yosun tutan su seyahat hazırlığında
arık arar
ömrümün son yokuşundaki şadırvan
tersine dönük
dünden lambası sönük
üzümler erken koruk
kuru kengerlerin rüzgarda çatırdayışı
sanki hüznün kel habercisi
vaktin kısaltılmışlığı sıksada yüreği
kalemim parmağıma sundu
hayat boşa dolu doluya boş
çeksede küreği benlikte
içimde uyuyor
hiç tamamlanamayan yatık şiir
baharın eşkiya düşleri
hınzır gibi her gece kapı çalar
bitmek bilmeyen çelimsiz hırsıyla
çaldıklarını hangi kentin toprağına gömer
seviyorum
evrenin tüm canlılarını
yaşam ne çalarsa yüreğin gergefinden
içimde pürelenmiş ne çok kırgınlıklar olsada
umutun ince telesi tenimi sarıyor
çıkmaz patikalardan hep bir çıkar yol arıyor
Feride Temel
23-03-2009
Bu şiir toplam 579 kez okundu.
27.03.2009