Nurten Şahan Ataoğlu

KÖYÜMÜ ÖZLEDİM

Yamaçlarında oluklu kiremitleri
Beyaza boyalı tarih kokan evleri
Baharda açan ıhlamur ağaçları
Havayı yıkıyor rahmetler gibi
Aşağıda kıvrılan sakarya
Nazlı nazlı akıyor denize
Üstünde kalın tele bağlanmış
Çocukluğumun salı
Şehre açılan köyümün kapısıydı
Geçirirdi beni karşı kıyıya
Salkım saçak söğütlerin gölgesinde
Arada taşa takılıp düşsemde yere
Böğürtlen yiyerek patikalardan
Kestirmeden çıkardım köyüme
En çok kiraz ağacını severdim
Harman yerinde ...
Gövdesine yaslanır bembeyaz çiçeklerine bakardım
Her çiçeği yeni gelin gibi edalı
Bana masallar anlatırdı durmadan
Rüzgarlara bulutlara
Misafir ettiği kuşlara dair
Harman yerinde çakmak taşı arardım
Kalın çaput altında kavga ettirip
Çıkardıkları kıvılcımları seyretmek için
Çocukluk keyfimle
Gece olduğunda ateş böceği toplardım
kah uçarken kah çalı üstünden
Koyardım itina ile kibrit kutusuna
Yoldaş olurdu başucumda
Sabah çıngırak sesleriyle uyanana
Azad ederdim akşam karanlığına dek
Sahi ne güzeldi herşey
Özlüyorum bana masal anlatan kiraz ağacımı
Özlüyorum yoldaş ateşböceklerimi
Özlüyorum çıngırak seslerini
Çakmak taşında ki kıvılcımlı,Özlüyorum hemde çok
Çocukluk günlerimi..

Bu şiir toplam 503 kez okundu.
15.07.2013 08:34:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı