adem başdar (adembasdar)

ZAMAN

ZAMAN
Ayağımda yine yırtık pabuçlar.
Yine boş yine kimsesiz yollar
Üstümde yine o kırmızı kazak
Hani dikip de baş uçuma koyduğun kazak.

Başıboş yollarda bir başıma bir ben.
Ağaç kardeş söyle nasıl duruyorsun böyle dik.
Söyle, söyle de bende durayım hayata karşı dimdik.
Bu koca şehirde yalnız kalan bir ben.

Deniz yine susmuş.
Güneş gözlerini yummuş.
Güzel güvercin söyle nasıl böyle süzülüyorsun ufka.
Buralarda yalnız kalan yine bir ben.

Geçmiş hançerini sırtıma saplıyor.
Yalnızım ya, kimsesizim ya.
Her gelen bir tokat vuruyor.
Bir sevenim, bir sevdiğim yok ya.

Öğrenemedim bir türlü yaşamayı, anlayamadım, tadamadım.
Bir anlatanım bir yol gösterenim olmadı.
Tek dostum bu elimdeki yırtık kâğıttı.
O da ıslandı, o da kayboldu, yok oldu.



Zamana yenildik yine, Zamana boyun eğdik yine, Zaman bizi yendi yine, Zaman sen öldürdün beni yine, Zamanı kullanamadım yine, Hayatı anlayamadım yine, Ömür nedir bilemedim yine, Bir dala tutunamadım yine.
Zaman sen aldın beni yine...

Adem BAŞDAR

Bu şiir toplam 842 kez okundu.
27.07.2007 13:30:02

• Yorumlar
• Yorum Yaz