ahmet can güngör (ahmet can)

TOPRAK KOKUSU

TOPRAK KOKUSU
Yine yağmur başladı…
Hasret rüzgarları acı acı esse de
Beni o sokağa götürdü
O sokak…

İki yıl önce de birgün yağmur başlamıştı
Ben o sokaktan geçerken
Toprağın kokusuyla tanıştım
Aynı anda endamın ruhuma aksetti
Toprak gibiydin…
Onun gibi sevecen,onun gibi sıcak
Ve onun gibi iklimsiz…
Gözümü senden alamıyordum
Sanki baştan arzulanmış
Çocuksu bir rüya gibi
Gönül iklimime hükmediyordun
Ellerim ellerine dokunduğunda
Tek bir şey hissediyordum teninin sıcaklığında
Sen belki de tarif edemediğim,asla haykıramadığım aşkın
Sözcük anlamıydın…
Ne zaman aşk kelimesini duysam aklıma sen geliyordun
Sanki bu filmde başrol oynuyordun diğerleri ise sadece figürandı
Hayat bile masumluk maskesi takmıştı masumluğunun yanında…

Ama sen gittikten sonra maske aniden düştü
Soğukluğunu hissettirdi ruhumda ve bedenimde bütün saltanatıyla…
Sensizliğin acı uğultusu gönül iklimime hükmeder oldu
Ne zaman yağmur yağsa ne zaman toprağın kokusunu duysam hasret rüzgarları acı acı esti
Hala da esiyor...
Ne olur dön artık
Sen gittiğinden beri o yağmur sadece sana susamış yüreğimi sulamaya yetiyor sanki…
Seni düşünüyorum bulutlar karardığında, sadece seni
Gözlerinin o gülen ışığı kalbimi aydınlatıyor
Hani bir şarkı var gittiğin yağmurla gel diye
Ben bir kez daha senin için söylüyorum bu şarkıyı,
Senin için besteliyorum
Gittiğin yağmurla gel
Belki bu şarkı anlatır biçare hasretimi,biçare ümidimi…
Ne olur dön artık
Sensizlik ve hasret belki de son kozlarını oynuyor…

AHMET CAN GÜNGÖR

Bu şiir toplam 717 kez okundu.
19.09.2008 12:54:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz