Akan MERİÇ

YALNIZIM AŞK ACILARIMLA GÖZYAŞI DÖKERİM

Yalnızlık bir ateş oldu yüreğimde
Yalnızlıktan korkar oldum hep ben
Bazen; içimde bir boşluk oluverir yalnızlık
İşte o zaman da ben;
Yalnızlıktan, ateşten de beter korkarak
Birden, ne yapacağımı bilemiyorum..
Geziyorum sahillerde, kumsallarda volta atıyorum
Kendimde değilim, gecenin karanlığında
Kafam karmakarışık,
Tutam, tutam hüzünler; içimde sanki bir taht kurmuş gibi..

Ağlamak bana acı vermiyor artık
Seni andıkça hep, ağlamalarım başlıyor
Ağlamakla, bir huzur buluyor, rahatlıyorum
Ağlamalar oldu, tek dostum ve arkadaşım
Ne büyük bir çileymiş şu
Ya rabbim, gerçek aşk denilen şey
Ne büyük dertmiş de, hiç haberim bile yokmuş

Ben belki de; bu güne değin
Aşkı tam olarak, hiç yaşamamışım
Büyük aşklarla, sevmemişim kimseyi
Aşklarla, sevişmemişim delicesine
Hiç bu kadar yakından, tanışmamışım onunla,
Belki de; sanırım aslında, sevmemişim hiç böyle delicesine

Hayret; ben bu yaşıma kadar, hiç bu kadar ağlamamıştım
Sevdiğim; şimdi toprak olan, mevtaların bile ardından
Bu kadar hüzünlenip, yas etmemiştim..
Ben bir aşk için;
Turnaları, kumruları, güvercinleri görünce
Onların sevişmelerini izler,
Onlara bakıp, aşkı özler ve özenirdim hep
Meğerse ben;
Sadece bir kuş misali, delice sevişmeleri hep aşk sanmışım

Aslında aşkın, daha ne çok misyonu
Ne çok vizyonu varmış da
Haberim bile yokmuş..
Aşk denen bu olgu
Mantık tanımayan
Aklın dimağın almadığı kadar, çok büyük sevmelerle
Acıların lezzet olduğu
Öylesine bir şeymiş ki;
Onu tam anlamadan, öğrenmeden
Aşklar için hep durmadan, bilir bilmez, ne ahkamlar kesmişim
Ben….

(AKAN MERİÇ - 09.03.2008-17.00)

Bu şiir toplam 517 kez okundu.
14.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı