Şeydanur ÖĞRETMEN

ben yine benim

topraklar ıslanırken yagmayan yagmurların nemleriyle
solugu kesilince karıncaların bir su özlemiyle
kıyısına çarparken azgın dalgalarda bir sandal
mebalini üstlenen sarıya benzer mavilerin ardından
sarılsada boz kırlarda ayagıma zayıf sarmasıklar
ve yahutta artsada meşalelerde bir ateşten kalma gri kavlar
ben yine benim buralarda
ömrümden bir kalemi kırarcasına
katledercesine lekelenmiş boş sayfaları
ve kırarcasına yüregimde belgrat ormanlarını
ve dogarken güneşler aynı bulutların arasından
ve tutarken yakasından dagılmış bir kalbin kuyrugunu
birer birer sayarken eskimiş yılları günümüzde
ben yine benim
degiştirmedim kendimi senden kalan bu heveslerle
dörtden sekizde olmadım
çünkü atllattim eski gencligimi tüm aksiliklerimle
şimdi yeni gelen nesli türettim gözlerinde sırılsıklam
diger yanımda cogalırken bagtsılıgım nacizane ömrümde
bir türlü cıkamazken kayıplarımdan
tekmelerken beni ucurumlara dogru
ugraşmalarım boşa cıkarken şanssızlıgımda
üşürken cocuklugum bir bebek misali
ıskalerken yolumda gelecegimiadım adım
cıkamazken basamaklarını kişiliginin
örtemezken bacaklarımı bir yorgan parçası
ben yine ben olacagım seninle
artıkda degişmeye niyetim yok................

Bu şiir toplam 474 kez okundu.
17.09.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı