bu büyük yalan bahçesinde
gözyaşlarımla büyüttüm sende bıraktığım sevgimi
kızamadım gittiğine
kalbimin yapraklarını teker teker yolup serptim saçlarına
sen giderken
yalan ağaçlarının gölgesinde tek gerçekti benim güneşim
en güzel yağmurlarımı bıraktım senin yapraklarına sana son kez sarılırken
unutmuşum senin köklerinde uzanır bu bahçenin toparaklarına
bilemedim büyüdükce gölge olacağını umutlarıma
ve anladım sonunda tek gerçek bu bahçede bizimde yalan oluşumuzdu aslında
kim alıştırmıştı bizi gölgelerle yaşamaya
güneşleri engelleyen bizmiydik yoksa
gerçek aşkları unuttuk bu bahçede girenleri de kovduk taşla
sebebsizce döküldü yapraklar umutlarımız yere düştü kırılan dallarla
hangi mevsim olduğu ne farkeder her mevsim sonbahar bu bahçede
ve anladım sonunda tek gerçek bu bahçede bizimde yalan oluşumuzda aslında
Puanınız kaydedildi.
Kayıt ol
Giriş Yap
Şiir
Üyelerce Eklenen Şiirler
Editörce Eklenen Şairler
Rastgele Şiir
Sesli Şiir
Favori Sesli Şiir Listesi
Serbest Kürsü
Usta Şairler
Enler
En Çok Okunan Şiirler
En Son Eklenen Şiirler
En Son Yorum Yapılan Şiirler
Forum
Şiir Ekle
MENÜLER