Lokman DURMUŞ

CANIM ANAM

Yanımda iken bilemedim değerini
Gurbet ellerde anladım değerini
Bilsen nasıl özledim anam seni
Şimdi gözümse tütüyorsun Canım Anam

Bu bayramdada yanına gelemedim
O masum melek yüzünü göremedim
Sarılıp boynuna doya doya öpemedim
Şimdi gözümde tütüyorsun Canım Anam

Dinlemezdim sözünü hep üzerdim seni
Yinede ciğerimsin diye severdin beni
Bulamadım dünyada senin kadar seveni
Şimdi gözümde tütüyorsun Canım Anam

Hiç kıyamazdın bana el üstünde tutardın
Korktuğum gecelerde baş ucumda yatardın
Hastalandığımda bana gözün gibi bakardın
Şimdi gözümde tütüyorsun Canım Anam

Ağladığım zaman göz yaşlarımı silerdin
Kötü günlerimde üzerime kanat geredin
Bazan döverdin beni bazanda severdin
Şimdi gözümde tütüyorsun Canım Anam

Kol kanat gerip korurdun sımsıcak yuvanı
Hastalandığımda vermek isterdin canını
Kim bilir ne hallerle büüyüttün çocuklarını
Söyle Anam biz nasıl öderiz senin hakkını

Lokman DURMUŞ
02.08.2003
HATIRASI

Bu şiir toplam 723 kez okundu.
28.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı