Nuray Şahin

Gidiyorlar

Günün ilk ışıklarıyla uyandım bugün
Bir başka taradım saçlarımı
Bir başka gülümsedim bugün
Birbaşka heyecan vardı içimde
Bir başka özlem
Trabzon''a kavuşmama sadece
Saatler kalmıştı
Artvinde aylarım,
Nice günlerim geçti.
Nasıl geçti hiç anlamadım
Ve saatlar sonra Trabzon...
Bir nefes gibi sanki
Nedendir bilinmez
Bir üzüntü, bir burukluk var içimde
Peki niye bu üzüntü
Niye bu burukluk
Artvin için mi?
Yoksa Artvin''e bir dahaki gelişimde
Gelipte bulamayacaklarım için mi?
Onlara söylemesemde
Bir ayrı üzülüyorum onlar için
Burda herkes ayrı memleketin insanları
Ve herkes birgün ayrı şehirlerde,
Ayrı ortamları paylaşacak
Yeni insanlar tanıyacak,
Yeni arkadaşlar...
Ve unutulacak bu yıllar
Ama ben hiç unutmayacağım.
Belki görmeyeceğim onları,
Belki duymayacağım seslerini,
Belki bir selam bile göndermez olacaklar,
Ama ben unutmayacağımş.
Şimdi gidiyorum!
Geride bir seneyi bırakarak
Geride mezunları bırakarak
Onlar için seviniyorum aslında
Hayata bir adım daha yaklaştılar
Onların tek arzusuydu mezun olmak
Ve mezun oldular.
Şimdi gidiyorlar
Ben de gidiyorum
Benim dönüşüm yakındır
Zaman yine
Su gibi akıp gider
Göz açıp kapayıncaya kadar geçer
Oysa onların artık
Görünürde bir dönüşü yok
Yani kavuşmamız
Ya kadere kalmış,
Ya mahşere...


Not:Bu sene mezun olan arkadaşlarım adına yazdığım bir şiirdir. Bundan sonraki yaşamlarında da onlara başarılar diliyorum.
Ayrıca tek ders sınavına kalan arkadaşlarımada sınavlarında başarılar diliyorum...

Bu şiir toplam 759 kez okundu.
11.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı