Yusuf Ozkan

Ne Güzel Çocuktuk

Sahi usta ne güzel çocuktuk biz.
Belkim asbapsız
Belkim ekmeksiz,
Şansız şöhretsiz
Belkim gösterişsiz,
Emme ne güzel çocuktuk.

Acıyorum şimdiki çocuklara
Sahte oyun oyuncaklarıyla
Özsüz, dilsiz, emeksiz.
Her daim çocukluk vardır lakin,
En güzel bizimkiydi masum edepsiz.

Elde defter kitap,
Sınavlardan düşmüş bitap.
Apartmanda mapus.
Ana babadan dolu hitap.
Yazıktır günahtır
Doldurmuş zati istiap

Ne güzel çocuktuk be usta,
Ne güzel çocuktuk.
Yeyüzünde kar
Toprakta konuk,
Cam ardında çocuk.
Can çeksede yürekler,
İmkan yok içler buruk.


Yavrum , köyde olsaydık,
Coşup Çatala koşardık.
Ayakta bulursak iskarpin,
Yahut karasından Ankaralık.
Başta orlonundan bir başlık.
Olursa gübre naylonundan,
Elde bir de güzel çarık. Ooohh

Bulamadın mı çarık,hayıflanma,
Kap bir naylon leğen
Çataldan olmazsa eğer,
Yamaçta pistlerden pist beğen.
Kardeş arkadaş yeğen,
Kayar eğlenirdik hep birden.

Ne güzel çocuktuk be usta
Ne güzel çocuktuk,
El ayak buz tuttuk
Dördüncü köşesinde zevkin
Yorulma acıkma nedir , unuttuk.

Vaktin adı hasit ,
Erceden akşam olmuş.
Dedem kapıda elde yılgın çubuğu,
Merhameti unutmuş.
Rahmetli, olsada canıma okumuş,
Yinede yine de ne güzel çocuktuk.

Bu şiir toplam 821 kez okundu.
1.03.2013 08:44:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı