Zülfikar Yapar Kaleli

Ey! Yâr

Cibril ile muhabbetin ardından
Kibriyanın buram buram teri naz.
Mecbur olur göçer ata yurdundan
Bir adımla ardındaki biri naz.

İsmailce tevekkülü baş diyen
Gönüllerde taçtır Biri birleyen
İbrahimi yakmam diye terleyen
Atıldığı ateşlerin harı naz.

İbrahimi közde görmek kolaydır!
Bir Eyyüb-i sabra ermek kolaydır!
Züleyhaya gönül vermek kolaydır!
Yusuflara zor olanı, veri naz.

Yazısız kitapla işe girişir
Salâvatla maksuduna erişir
İki dost var, iki yerde görüşür
Uçurulan armağanda peri naz.

Pirin eşiğinde başak bar olur
Gayrı kapı boran olur, kar olur
Sevdasına dertlendiğin yâr olur
Harmanından kaldırdığı darı naz.

Sevdayı sır edip geçen ömürün
Kahramana pala olan demirin
Uhudda ki gâza eden Emirin
Kervanında devesinin zarı naz.

Rızasıyla koşturulan bir işin
Vuslatı kâr, kışı olmaz ki kışın
Besmeleyle işe başlayan başın
Emeği naz., kazancı naz., kârı naz.

Bu kervanın, bu bulutlu davanın
Bu değersiz sevdaların, bu anın
Dergâhına yüz sürülen sultanın
Kadını yâr, kızanı yâr, eri naz.

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
16.06.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı