mehmet feyat

DÜN-BUGÜN

DÜN-BUGÜN

Öyle dirhemle almak ununu, bulgurunu,
Hayal dahi edemez, aklından geçirmezdi.
İncittiler sonunda dağ gibi gururunu,
El açmak şöyle dursun “ver”demeyi bilmezdi.

Hep “al”demiş dağıtmış, hep veren el olmuştu,
Bağ- bostan yetiştirmiş, gül deren el olmuştu.
Düşene el uzatmış, çul seren el olmuştu..
Onların gece gündüz güneşleri sönmezdi.

Soranlara “şimdilik muhacirim” diyormuş,
Ensardan kimse var mı, onu da bilmiyormuş,
Açlıktan bitap düşse kimseler sormuyormuş,
Eğer mecbur kalmasa bunu da söylemezdi.

Ne yana dönse soğuk, ne yana gitse şimal
Ne eski hali vakti, ne eski suret, cemal
Köyünde ağa iken, şehirde oldu hamal,
Dağ bayır dolaşsa da o yine üşenmezdi.

Mutluluk koyun-kuzu, dağ-bayır, çöl-çemendi,
Onlar için bu şehir dönülmez yer Yemen’di.
Bağladılar kollara çözülmeyen kemendi.
O köyünde hür idi , dağlardan hiç inmezdi.

Mehmet FEYAT

Bu şiir toplam 673 kez okundu.
18.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı