habil özcan (mecnunum)

ANNEM VE ŞEHİT OLMAK

Git gide ağırlaşıyor göz kapaklarım
Bir derdim de yok gurbetten başka
Sanmayın hastayım
Ölümde değil korkum
Açılsa gözlerim başka bakmam dünyaya
YALNIZ,yalnız şu gurbet koyar bana

Uykuya dalmış gözlerim
Dünyanın gafleti,sıradan bir ölüm sadece
Kapansa gözlerim öyle esaslı
Şehit olsam huzur duysam ömrümce
Böyle yatmak zor geliyor
Yatağımda ölüyorum her gece
Çınlamasa kulağım,sızlamasa kalbim
Bende ölüyüm bence

Oysa gurbetteyim şimdi
Sıla vatan hasret kokuyor burnuma
Aklıma ANNEM geliyor
Sonra,ŞEHİT OLMAK yurduma


HABİL ÖZCAN

Bu şiir toplam 678 kez okundu.
14.10.2008 20:11:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz