kağan işçen (kagan_iscen)

Uzun Cadde Şovalyesi

Uzun Cadde Şovalyesi


günü hatalarıma kurban ettim
dalga kıranlar boyu kargaşa çıkardım
mahşeri bir kalabalıkta haykırdım yalnızlığımı
iş zamanıydı kimseyi dinlemedim
başıboşluğumda kaçmak isteği sıkıntısı
bir şeyler yanlış gidiyordu manzaram bozuk
sigaraya başlamayı düşündüm kaç kere
ne mutluluk altın tepsideydi ne mutsuzluk umurumda
gözyaşlarımla hafifleyemedim hayır yoktu denizlerden
sözcük azığım bitmişti
sisli bir ormana yakalanmış kuşlar gibi
dilsizleşmişti kederlerim
tanımım yoktu
ifadesiz seslenişimde alalı bulalı bırakmışlık
yarını düşünmeyen bu çocuk ben miyim
zamanları aşklarıyla ölçülebilir uzun cadde şovalyesi
ezberimde tuttuğum yaşama isteğinin beni bırakmış hali
suç işlemek isteğimi telaşlı anlarımda yüzüstü bırakan
bu senin olmayışın değişkenliği sesinin yüzünün her şeyinin

caddelerden gene anılar yığını topladım
kırsal tutumlu tavırlarının sahteliğini
sırf saflaşmaktı yargılara kanmadan bakmak
buğusuna yıpranmışlığının yangınlardan geçik
saçlarını ellerimin fısıltısıyla taradığını hatırlamaktı
bakmak
özlemlerimin özlemine bir bahar karşılaması gibi
acıların bitişini beklemeklerden bir çeşitleme
bakmak uzun caddeleri arşınlayarak sokulganlığının
yanımda olmayışına sanki yanımdaymışsın gibi

ince fikirli soytarılıkları hiç sevmemiştik
mutluluğu iğde kokularını paylaşmakta arayan
kaba saba çocuklardık
uzun mu uzun caddelerde kahkahalar savurmaya sevdalı
hiçbir hayat hakkını yedeğine almamış birer masal serüvencisi
kendi ayaklarına kaldırım taşları döşemeye üşenmeyen
birer uzun cadde serserisi
ılık ve tuzlu gözyaşlarıyla sevişmeyi seven
birer çocukluk etme düşkünü
özlemlerin de özlemi olduğuna inançlı
aylak sakallı sokak tayfası
kendi duraklarına küskün
birer yağmura yakalanma öyküsü

şimdi istersen dudaklarını arayışımı sorgula
dudakların senden ibarettir ya ölümle şakalaştığımda
cadde cadde kırlangıçlarla konuştuğum
telaşının hangi gökten miras kaldığını
ama sen dudaklarından değil milim milim an an
benden ibaretsin
ayrılıkla şakalaştığında

bu şakalaşmalar neyin provasıdır ah bir bilsem
ve de uzun caddelere muhtaç mıdır ki
bir ömrü iki göz için dinamitlemek
aşkta ustaysa ölmekte sakardır yürek çünkü

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiir toplam 550 kez okundu.
12.11.2008 18:54:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz