şebnem elmacı (şebnem)

elveda

vakit geldiğinde artık son dendiğinde
ben bu aşktan acı çektiğimde anladım
verilen sözlerin hükmü yok
aşk karanlık bir oyun
aramızdaki sevgi sihir gibiydi ne zaman bozulsa büyüsü
tekrar serpiştirilirdi sevgi tozu
sana gelen ayaklarım yanlızlığa vardı
sana sarılan kollarım boşluğu sardı
beni saran sözlerin yarım kaldı
sonsuz sevgi masalının sonu geldi
ve kapandı tüm sayfalar
yeni bir seneryonun ya da masalın başkahramanı
bu defa oyuncular değişti senin yerine kimler geçti
kurudu sana susuyan dudaklarım
yaşlandı tüm duygularım
sevgiye verecek bir gübre bir tohum bulamadım
sevgimi yeşertecek bir sen daha bulamadım
beklemedim geleckesin diye
kurumayan kirpiklerimde akıttım ne varsa
susarken haykırdım acımı
sessiz çığlıklarla boğdum gecemi
acemi bir aşıktım belki
ilk olmanın heyecanı olmadı mı sende hiç?
korkusuzdum soyundum aşka yalansız çırılçıplak
yalın ayak yürüdüm taşların üzerinde
sonsuzluğa giden yolda beni yalnız bıraktın sen
hüzün hediye ettin doğum günümde
ayrılığı içtim kadehimde acı acı
kadere maskara oldu yüreğim
dalgasınımı geçtin aşkın
asırlık sevdayla bağlanmıştım sana
yalnız ben sevmişim
iki kişilik aşkı tek yaşamışım
madem öyle elveda eski sevgiliye
söyleyeceğim en son kelimeydi sana
bu defa sen geldin ben gidiyoruım
sen elveda demedin ama
benden sana kocaman bir elveda..

Bu şiir toplam 457 kez okundu.
17.12.2008 09:41:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz