Zafer Kesimal (meftare)

SENSİZLİK

Sensizlik

Akşamın sonlarındayım.
Yine elimde kalem,
Yastığımda defterim.
Her akşam olduğu gibi
Yine sensizim...
Ve sensizliğimi yazıyorum
Satır satır, sayfa sayfa,
Sensizliğime ağlıyorum
Sessiz sessiz usulca...

Her sayfada damla damla gözyaşı izleri,
Her gözyaşının yanında hep aynı kelime,
Hep aynı hıçkırık!
Her damla bir "sen"le birleşmiş,
Her "sen" gözümden bir damla eksiltmiş.
Her akşamın sonunda,
Bu defteri her açtığımda,
Aklıma yalnız sen gelirsin...
Hayır, yalan söyledim!
Sen aslında hiç aklımdan gitmezsin...

İçimdeki hasret öyle büyük ki,
Seni bana bir an bile unutturmuyor.
Geleceksin diye yolunu bekliyor yüreğim,
Bir kuş gibi kanatlanıp uçuyor kalbim.
Uçuyor, uçuyor ama sana kavuşamıyor,
Daha fazla bekletme,
Kuşun ömrü bitiyor!

Her akşam olduğu gibi,
Bu akşam yine elimde kalem,
Yastığımda defterim.
Sensizliğimi yazıyorum
Satır satır, sayfa sayfa,
Seni andığım her yerde,
Her "sen" deyişimde
Bir damla düşüyor gözümden.
Bak! Şimdiden on iki damla oldu bile,
Başlığı da sayarsak tam on üç.
Tam on üç gözyaşı,
On üç kez kanayan hasret yarası.
Geri kalanların bir kısmı yüreğimde,
Bir kısmı ise gözlerimde saklı...

Bu akşam da sona erdi artık,
Sayfaya düşecek son gözyaşım damlamak üzere...
Her akşam olduğu gibi
Defteri yine aynı sözlerle kapatıyorum:
"Seni seviyorum..."

İşte son damla da düştü deftere...
Şimdi başımı yastığıma gömüp
Hıçkıra hıçkıra ağlayabilirim artık,
Her akşam olduğu gibi
Sana ve sensizliğime
Bitmeyen, tükenmeyen gözyaşlarımı
Harcayabilirim artık!

İşte yastığa düşen ilk damla,
Ve ikinci,
Üçüncü,
Dördüncü...

Bu şiir toplam 664 kez okundu.
22.08.2010 14:04:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz