Pervin Gökalp (pervino)

Sevgili

Kalbimi kırılmaz bir duvar sanma sevgili
Bu kadar ağır sözleri kaldırmaz bu yürek
Ezilir yorgun düşer tüm bedenim fakat
Bir gülüşünle hayata tekrar döner sevgili
Sanma gözyaşlarım dışarı aktı ve bitti
İçime akan ızdırabın yarası geçmez sevgili
Kapanmaz oldu gözlerim uykuya huzurla
Bu bilinmezlik beni bitirdi sevgili
Ne az ömrümüz kaldı bu ne acı?
Ve bu son kış mıydı gördüğümüz sevgili?
Daha kaç mevsim vardı paylaşacağımız
Adı AYRILIK denen,
Beşinci mevsimin kara bulutlarında kaldık sevgili
Herhangi bir sabah uyandığımda
Her şey en güzel yerinden devam etse
Bir film izlerken durdurduğumuz sahneden
Devam etse hayat filmimiz
Olumsuzlukları ‘of ne kötü bir rüyaydı’ deyip suya anlatsak
Eski bizi istiyorum aşkım
Lafı uzatmaya gerek yok
Zamanı da daha fazla boşa harcamaya
Bak ben kalktım ayağa açtım kollarımı seni bekliyorum
Doldur kollarımdaki boşluğu artık
Öp dudaklarımdan bir yıllık hasret bitsin
Kokla saçlarımı, tenimi incitmeden sev yine
Ve ellerimi bir daha hiç bırakma sevgili
Savruluşlara dayanamaz yorgun yüreğim
Razıyım istersen hiç konuşma sessizliğini de dinlerim ben
Acıyla olgunlaştım artık sevgili
Başka anlamlar saklı bakışlarımda
Gölgen bile yeter bana bir ömür yaşamaya
Nedensiz sevmeyi başarabilmektir aşk
Ve nedensiz sevdiğim aşkımsın sevgili…

Bu şiir toplam 519 kez okundu.
12.09.2012 10:06:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz