Rûmet Tîamat (Jiyana Wendayî)

Halepçe ve rojava anısına...

Aldığım soluk ciğerlerime gitmiyor
Dışarı saldığım soluk zehir gibi

Şu işittiğim kulaklar, benim değil sanki !
Anaların feryatlarını ve haykırışlarını
Kulak perdemi yırtacak kadar kuvvetli işitiyorum

Gözlerim gördüklerimden daha çok şey gösteriyor
Açmaya cesaret edemiyorum.. Aman tanrım !
Neredeyim ben? Hiroşima’da mıyım?
Nazım’ın Atom Reaktörleri işliyor sanki

Bir adam görüyorum bebeği kucağında kaldırımlarda !
Kaldırımlarda soğuk cesetler .. Halepçe’deyim !!

Birden yabancı olmadığım bir koku duyuyorum
(Duyduğum koku elma kokusuydu)
Herşeyden habersiz içime çekiyorum
Sapa sağlam bedenim yere seriliyor
İkiz Kuleler gibi devriliyorum .
İçimde tanımlayamadığım bir acı ile haykırmak istiyorum
O zaman anlıyorum ki ;
Ölüyorum ! Ölüyoruz ! Öldürüyorlar !
Bu isyan dolu haykırış yalnız benim değil !

Helbest : Jiyana Wendayî

Bu şiir toplam 541 kez okundu.
7.09.2013 15:31:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz