yasemin ay (nimesay.ay)

VE SEN BİLMİYORDUN

Ben sonbaharın hüznünü yaşarken içimde,
Gitmelerinin acısı kor olup düşerken yüreğime,
Sen derken dilim hala!
Umutsuzluğun gölgesinde demleniyordu hayallerim..
Ve sen!!!
Bilmiyordun bu kadar küçük bir yürekle o kadar büyük sevildiğini...
O kadar masumdum ki!!

Çığlıklarımın içinde yalnız ve kırgın gönlüm,
Bir ben duyuyorum bir ben ağlıyorum,
Ve sen!!
Bilmiyordun yüreğimin sana bağlı ve bu kadar tutkun olduğunu,
Uzaklardan bakışım sana!!
Bir türlü diyemedim işte seni sevdiğimi....
İçim yanarken seni her gördüğümde ,
Ellerim buz kesilirdi bedenim taş....
Ve sen bilmiyordun bir yürek senin için atıyor...

Adını söylerken dudaklarım titrerdi
Birde içimde depremler olurdu..
Ve içimdeki enkazları!!!!
Sen bilmiyordun .. ben içimde defalarca ,
Kendi kendimi öldürüyordum..
Yeşil umut derdi büyüklerim!!
Ozamanlar benim rengim yeşildi!!
Yemyeşildi içimdeki sana dair umutlar...
Sen bilmiyordun ben seviyordum seni ...
Uzaktan hep uzaklardan!!!!

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
23.03.2014 11:34:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz