Azat Çetinkaya (azatcetinkaya)

Babam

Babam

Yokluğunda üşüyorum baba.
Binlerce dua dolanıyor boğazıma,
Günler geceler zor geçiyor sen olmayınca
Hasret trenleri gülüşlerimde başlıyor srenlerini çalmaya
Yolculuk nedense hep uzaklara
Kim onlar artık bizi, bu kaybedişlerin sonunda
Kim tutar elimizi yerlere her savruluşumuzda

Hayatın getirdiği kederlere sabretmeyi öğrendik
Öğrendik ama hep üşüyerek baba
Kardelenler karda açarmış
Bizden kardelen olur mu baba?
Gözlerine dolu dolu bakarken
Sen üzülme diye söyleyemediklerimiz varya
İşte tam orada ölüyoruz baba, işte tam orada.


[Azat Çetinkaya]

Bu şiir toplam 424 kez okundu.
9.04.2014 21:30:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz