yusuf er (yusuf er)

Bekleme beni...

Bekleme beni...

Bekleme beni.
Bekleme diyorum! üzülürsün her gece.
Ağlamak nedir yeni yeni öğrenirsin.
Çocukların döktüğü gözyaşlarına benzemez o,
beklemelerin açtığı boşluğa dolan yaşlar.
Yağmuru çağır. Usulca dinle onu.
Çık ıslan ama bekleme beni.
bekleyeceksen de içinden bekle.
Bir çay demle yalnızlığına iyi gelsin.

Bekleme beni.
Bekleme diyorum!
İlla bekleyeceksen de sessizce bekle.
Uğrama yanıma. Yanımda yer yok.
Sana olan yerler tutuldu.
Boş olduğuna bakıp inanma.
Her biri sen gibi bakıyor yüzüme.

Bekleme beni.
Bekleme diyorum!
Bekleyeceksen de cam kenarlarında bekle.
Ben yerine cam kenarlarında kendine sarıl.
Otur bir masa önüne.
Çıkar bir kağıt kalem.
Başla yazmaya.
Ne yazayım diye düşünme.
Düşünmek öldürür anı.
Ne geçiyorsa içinden yaz, umurunda olmadan hayat.

Bekleme beni.
Bekleme diyorum!
Duraklarda bekle istersen.
Gelip geçen yüzlere bakarsın.
Baktıkça değişen hayatlardan dersler çıkarır.
Notunu alırsın.
Sonra dönersin umutsuzca.
Aklında çözülmeyen sorularla.
Hayat böyle işte! boş ümitle de bekleme beni...

/yusuf er/

Bu şiir toplam 424 kez okundu.
22.05.2014 15:18:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz