canan atalay (aleovera)

Ağlama Bebek Gün Gelecek Devran Dönecek

Bizler daha agızı süt
Kokan çocuklardık
Nereden bilebilirdik ki
Sonumuzun bu küçücük yaşta
Hüsrana uğrayacağını
Ben daha okuma yazma bilmezdim
Tek bildiğim annemin etekleri altından
Ayrılamamaktı mahalemızde evcilik oynamak
Çocukluğumun en güzel anlarını yaşamaktı
Takı o amcalar bana dokunana kadar
Gelişmemiş olan vücudumun üzerine yatan
kocaman bir beden ve bir el bana
Dokunuyor canımı yanıyor canım acıyor
Diyorum daha çok yakıyor
Ağzımı ısırmaya başlıyor konuşmama engel Oluyor
daha oluşmaya başlamamış gögüsümde bir
El bu ne diye soruyorum
Müthiş bir acı bağırıyorum
ne oluyor diye soruyorum
o anda daha hızlanıyor
Yapma dememe kalmadan
suratıma tokat atıyor ne oluyor diyorum
Üzerimden kocaman vücudunu çekiyor ağlıyorum
Ayağa kalkacak gücüm yokken tekmeyle yataktan atıyor beni
Sonra sonrası mı yaşım çok ufak ama ben bir kadınım
Evlenmeden daha büyümeden çocuk yaşta bu acıyı
Yaşadım ağlıyorum ben nerdeyim bilmiyorum,
Artık kendimden bile korkar haldeyim



Canan Atalay

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
17.01.2008 00:16:31

• Yorumlar
• Yorum Yaz