zekeriya KESKİN (şiirveben)

HASRET

Babamı herözlediğim zaman gökyüzüne bakardım
Teyaree seleam söyle babama derdim..
Uçaklar bizim köyün üstünden geçerken
Boş gitmeyin birselam götürün giderken....

Bazan geçerdi bazan hiç gelmezdi teyare
Oturduğum yerde kalakalırdım boynu bükük
Hıçkırıklar dizilirdi boğazıma imlek imlek
Kader buya çocuk yaşta tanıştı benimle hasretlik...

Sonra yıldızlar belirmeye başlardı gökyüzünde
Yüreğimdeki hüzün bir umuda bir sevince dönerdi
Bir yıldızın kaymasını beklerdim hasretimi kuyruğuna bağlayım diye
Gözlerimi ayırmadığım o kocaman yıldızda sönerdi

Bir umutsuzlukla çekerdim içimi gözlerim dolardı
Birdamla yaş süzüle dururdu tozlu yanağımdan
Yumruğumu sıkardım avuçlarım kakanardı
Haberim yoktuki dikenleri avuçladığımdan...

Gökyüzü masmavi tertemiz..ıpıssız....
Yııdızlar pırıl pırıl ama her biri benim kadar yanlız
Yıldızlar aydedesiz bense babasız
Teyarenin geçmesini beklerdik hepimiz...

Bir ara ürperirdim gecenin sessizliğinden
Bacalar hoyrat hoyrat gözükürdü gözüme
Bir çoban ıslığıyla cesaret bulurdum
Bir ıslık ta ben çalardım damdan inerken

Vel hasılı kelam
Hasretim özlemlerime karıştı
Hasret benimle çook erken tanıştı

Zekeriya KESKİN

Bu şiir toplam 585 kez okundu.
9.04.2008 17:16:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz