muzaffer armağan (marmagan)

GURUR

Ah,bu yıkılası gurur.
İnsanı nasıl da tek bırakıyor.
Koca koca duvarlar ördürüyor,
kimse geçemiyor.

Ah,bu yakılası gurur.
İnsana nasıl can çekiştiriyor.
Alev alev yangın sardırıyor,
kimse söndüremiyor.

Bir türlü dile gelmez,
istense de pişmanlık,
Bir türlü uzak durmaz,
istense de yalnızlık.

Hem hasretten ağlarsın,
hem sitemden kendine,
Adımların yola düşmez,
istense de sevdiğine.

Dilin sus kalır da yüreğin çağırır,
Bedenin durur da gözlerin aranır,
Ah,bir "Gel!" dese,
Ah,bir gelse!

Bu şiir toplam 567 kez okundu.
17.06.2008 20:50:56

• Yorumlar
• Yorum Yaz