muzaffer armağan (marmagan)

KENDİ SONUMU KENDİM YAZIYORUM

Gözlerim seni görebilmek uğruna,
görünmemek için;
ne engeller aşardı,
ne yollar arşınlardı.
Bedenim,az mı kalmıştı nefes nefese,
sırf,gözlerim seni görsün diye.
Değil yakından,uzaktan görmek bile
mutluluk demekti,gözlerim için.
Yüreğim seni sevebilmek uğruna,
bilinmemek için;
ne utanışlar yaşardı,
ne suskunluklar basardı.
Ellerim,az mı kenetlenirdi birbirine,
sırf,yüreğim heyecanlanmasın diye.
Değil sevmek,varlığını solumak bile
coşkunluk vermekti,yüreğim için.
Ben,aşkımı dile getirmeden önce;
aşık olmayı yaşıyorum yüreğimde,
yüreğime dolan seven hislerle.
Harlıyorum sevda ateşimi,üzerine attığım
seni görme mutluluklarımın korlarıyla.
Yakıyorum iyicene;
derin derin,cayır cayır.
Sevda dolu şiirler yazıyorum,
sevda şarkıları söyleyerek;
senden esinlenerek.
Gündüzleri,seni depoluyorum;
yüreğime,aklıma,gözlerime,hislerime.
Geceleri de,
depodakileri sevk ediyorum gecenin karanlığına,
sevkiyatı taşırken hayalinle;
oluyorum seninle,her zaman,her yerde.
Aslında,
Kendi sonumu kendim yazıyorum,
Kendi yolumu kendim çiziyorum.

Bu şiir toplam 522 kez okundu.
17.06.2008 20:55:10

• Yorumlar
• Yorum Yaz