muzaffer armağan (marmagan)

PİŞMANLIK SANA DÜŞMAN

Kaçacak yerin yok artık.
Kendine itiraf etmekte inat etme,yazık.
Gözlerini ne kadar kapalı tutsan da,
pişmanlığın akıyor gözyaşlarında.
Yüreğine ne kadar tuz bassan da,
bensizliğin kanıyor kahırlarında.
Sen de yenildin,
Sen de kaybettin.
Avuçlarındasın ayrılığın dayanılmazlığının,
Damlalarındasın yalnızlığın gözyaşlarının,
Solumalarındasın hasretin haykırışlarının.
Sen ne ilk ne de sonsun,
terk etmenin pişmanlığını yaşayanların.
Sen de ne var ne yoksun,
halkasısın,çevrede ruh gibi dolaşanların.
Ördüğün duvarları yıkmak için gayretler içindesin,
Yaptıklarını unutacağımı sanmakla gafletler içindesin,
Madem pişman olacaktın,
neden bunca acı,bunca hüzün?
Sen ki hani vefasızdın,
şimdi neden düşmekte yüzün?
Sen,pişman;
pişmanlık sana düşman.
Girdiğin her yol,çıkmaz.
Sönen ateş,geri yanmaz.
Kara duvar ak tutmaz.
Kara gönül aşk akmaz.

Bu şiir toplam 675 kez okundu.
17.06.2008 20:57:25

• Yorumlar
• Yorum Yaz