zahide kaya

kan ve diğerleri

Ağır bir yağmur gibi
istemesende yağan
ıslatan tüm korkmuşluklarını
üşümene yol açan yazın ortasında
kanım artık gökteki bulutlarda
istesemde değiştirememki kırmızı rengini
lanetim benden sonra açan güllerde
o güllerki akan kanımdan nasibini almış kırmızı mahkumiyet
birer tanınmazlık ama her farketdiğinde mis kokucağını zannettiğin pislik
orda olmalıydı beni bırakmadan önce yada hiçbiryerde
bu kan acıyan yerlerden sızmalıydı ama bir nehir olup çoğalmamalıydı
o nehirde boğulacağımı bilerek yaşıyorum
yarattığım cehennemin kapısından girdim ben
ve yakılmak ateşe yakın olmak o benim gerçeğim
daha fazla koşamam boşuna yorulamam
sonunu bildiğim bir zavallılığa boyun eğip dahada düşemem
vazgeçmek ne ki o sadece bir sözcük artık kararsızlığın olmadığı hücrelerimde
ve tanrı bu zihine var gücüyle hükmedemez
kanım hep yoğun ve kırmızı saldıkça kendini önündeki yokolmuşluğa.

Bu şiir toplam 631 kez okundu.
11.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı