siyesta samana

sonanımda

aşıkların gözlerindeki ışıkla baktım ben sana
hayatın kanlı kalbiyle sevdim
ıssız gecelerde yürüdüm
soğuk sensiz ve ölüme giden bu yolda
biliyorum saatlerim sayılıyor artık
ve ben giderken sadece seni görmek
sadece sana dokunabilmek istiyorum
birkaç saniye bile olsa mutlu olmak
ve öyle ölmek istiyorum
bir uçurumun kenarındayım sanki
ellerimde pamuk iplikleri
parmak uçlarımla tutunuyorum hayata
ne bırakabiliyorum
ne sıkabiliyorum
işte şimdi aklına geliyor insanın
kalbini kırdığım dostlar
veda etteğim ailem
sevdiğim adam ve ben
neden herşey aynı
neden bütün yollar sana çıkıyor
ölüm yerine neden seni düşünüyorum
biraz daha vakit ey Allahım
biraz daha vakit ey Azrailim
onu görmek istiyorum
hissediyorum sanki veriliyor vakit bana aşkıma
acıyor Azrail bile sevdama
sonanımda kapıda
ve sevdiğim yanımda

Bu şiir toplam 669 kez okundu.
19.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı