Hürmüz Demir söğüt

Küsmüşüm

Zalimeküsmüş, gülmüyor yüzüm
Bahtı sorgularken ağlıyor gözüm
Attığım her adım''da gül düşürdüm
Havvada kaldı her kurduğum rüya.

Uzaklarda iki göz ağlıyor yavrusuna
Elimdeki bohçada çile yumağı,
Zindanımda mahkum sanıyor kalbim
Günden güne firariyim arıyorum kendimi.

Gülmeyen yüzüm, bahtımın karanlığı
Ruhum ırmaklar içti, gelmedi bahar
Neye susadım''ki bir nefeste yuttu beni
Uzaklar aramadı''ki, uzaklar aldı beni.

Kaderimi gökyüzüne uçurdum göçmen göçmen
Hayat bana şaştı, yaşadıklarımı görünce
Ölüme yakıştırmadı, bakakaldı nefesime
Düşler ırmağından içtim, gelir bir gün bahar.

Ağostos''ta çöl gibiydim, Eylülde sonbahar
Çiseledi umut bir an yeniledi mevsimi!
Uzaklarda bohçaladım çileleri, yedi beni
Yanlız başıma serçeydim çökertti dert beni.

Küsmüşüm zalime gülmüyor hiç yüzüm
Geçmişi sorgularken, yarım kaldı bu gün
Döktüğüm her dala yaşla günü bitirdim
Umutlar tel tel oldu, yaprak gibi döküldü.

Gürbette ağlayan anam ağlamasın ama,
Ömründe çile bohçalamış yoksullukla kendine
Mahkum zifir zindan kendi karanlığına
Zaman zaman kaçağım arıyorum kendimi!..

Bahtımın karanlığı, çözülmeyen zaman
Hayallerim derya idi yer yüzü cennetinde
Yanılmış tüm hayallerim susuyorum gayri
Gurbeti hiç sevmedim''ki, gurbet sevdi beni.

Zülümü zalimler yapar, ömrünce çekersin
Kaf dağına gidilmez, mahkumsun yaşama
Hazanlar yanı başımda bir bohçada
Elemleri gül demeti yapıp derledim.

Bu şiir toplam 664 kez okundu.
2.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı