Hakan Kılıç

Oğluna Gemi Alamayanlar

Bir parça verilir,köklenir zama
Kalmadı yapacak daha yer yama
Konuşsan sende çok oldun der ama
Dünyasına seni alamayanlar

Onların dünyası kalsın onlara
Lakin sıra geldi bizim donlara
Vurdu dibe artık geldi sonlara
Eskiyince yeni alamayanlar

Düşünür kaygılı ışıksız nesil
Kırık bir ampule olmuştur esir
Taşeron kölesi elleri nasır
Çaylarında demi alamayanlar

Yozlaşmış halkından haylice uzak
Kurtuluş öncesi benzeri tuzak
Söylesen derler ki arama buzak
Meclisime beni alamayanlar

Kimisi çiftçidir kimisi işçi
Kimi fındık toplar kimisi aşçı
Gövdeye zulm eden baş değil başçı
Yoksul dayı emmi alamayanlar

Kaçmıştır bir kere ağız tatları
Kurumuş ova da otlar atları
Ananı da al git konmuş adları
Hayvanına yemi alamayanlar

Bir fener tutmuşlar denizden gelir
Sermaye inançlı kerizden gelir
Şükür derler cukka o bizden denir
Atatürk den geni alamayanlar

Allah’ım ne olur kurtar bizleri
Islah et din satan bu dinsizleri
Rabbine havale etti sizleri
Oğluna gemi alamayanlar

Hakan Kılıç

Bu şiir toplam 491 kez okundu.
5.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı