Filiz TURAN

YÜREĞİME KAR YAĞIYOR..

Dışarıda kar yağıyor
Tane tane düşüyor bembeyaz kar taneleri
Havanın soğuğuna inat
Bacalardan dumanlar yükseliyor
Sıcacık evlerinde küçücük yavrular
Annelerinin koynunda uyuyor
Dışarıda kar yağıyor
Evimin penceresinden seyrediyorum
Düşen masum kar tanelerini
Sokağın köşesinde titreyen bir çocuk
Gözümde canlanıyor
Yüreğime kar yağıyor...
Üşüyor yürekler yağan her kar tanesinde
Buz kesiliyor bedenler
Gidecek evi olmayan kimsesiz çocuklar
Bir köprü altında korkuyla seyre dalıyor
Yağan her kar tanesinde bedenleri
biraz daha uyuşuyor
Ve dışarıda kar yağıyor
Bir küçük yürek feryat ediyor gecenin ayazında
Ne arayanı var ne de merak edeni
Anne şefkatine sevgiye hasret
Yapayalnız bir küçük yürek üşüyor
Dışarıda kar yağıyor...
Çıplak ayakları uyuşuyor önce, sonra bedeni
Düşler görüyor, belki annesini
Belki de hiç sahip olamadığı bisikleti
Sıcacık bir yuvanın düşünde ölüme yürüyor
Bir küçük yürek üşüyor ve kar yağıyor..
Oysa çocukken ne çok severdim karın yağışını
Kar topu oynamayı
Oynarken ellerimiz ve ayaklarımız donar uyuşurdu
Koşardık sıcacık evimizde sobanın başına
Üşüyen ellerimiz ısınırdı önce
Sonrasında yüreklerimiz..
Oysa şimdilerde pek sevmiyorum karı
Üşüyen uyuşan bedenler geliyor aklıma
Çaresizce seyrediyorum karın yağışını
Yüreğim acıyor küçücük üşüyen bedenler için
Ve bugün yine dışarıda kar yağıyor
Biliyorum bilinmez bir yerlerde
Onlarca küçücük yürekler üşüyor..
Sevgi dolu bir sıcak yuvanın düşünde
Belki de yavaşça ölüme yürüyor..
Yüreğime kar yağıyor...

27 aralık 2003

Bu şiir toplam 715 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı