Celil ÇINKIR

Aklım Gidiyor

Ben cürüm işledim saymadın kusur
Koydun canevine görmeden mahzur
Dünyaya bedeldir verdiği huzur
Gözlerine baksam aklım gidiyor

Sevgine liyakat bendeki kaygı
Asla tatmadım ki böyle bir duygu
Bu yüzden ömrümce duyarım saygı
Sımsıcak sevgine aklım gidiyor

Hüzüne sevkeden bahanelere
Nelere katlandın daha nelere
Koşalım el ele şahanelere
Hayaline dalsam aklım gidiyor

Ruhumu okşardı sesin nasıl da
Sebebimdin her dem meşkte fasılda
İster sesli konuş, ister fısılda
Sesinin tonuna aklım gidiyor

Olmadı kalbimin hiç endişesi
Sevginle doldu en ücra köşesi
Dokunsam benliği kaplar neş`esi
Bebeksi tenine aklım gidiyor

Gün vursa gölgesi gezinir belde
Miski amber olur kokusu yelde
İpekten yumuşak dokunsam elde
Saçının teline aklım gidiyor

Sayende atıldı aşkın temeli
Sensiz hayat gülüm çok netameli
Ömrümce bırakmam sunduğun eli
Aklıma sen gelsen aklım gidiyor

Celil ÇINKIR/Sancaktepe/İstanbul-2009

Bu şiir toplam 455 kez okundu.
21.06.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı