idris Akmetin

Anne

Meçhul bir yolcuyken hayat yolunda
Seninle buluştum bir gecenin ufkunda
Canından can verdin nefesinden nefes
Sen besledin büyüttün beni sıcacık koynunda
Ben seninle can buldum, seninle ben ben oldum anne

Gözlerimi açtığımda karşımda ilk sen vardın
Nasıl sıcak,nasıl müşfikti ana kucağın
Başımı ilk sen okşadın, hep karşılıksız sevdin
Sebebli sebebsiz ağladıkça can can derdin
Sütünün hakkı ödenemez, sen helal et anne


Ağlardın hüzünlensem gülerdin gülümsesem
Bir gün bir yerler takılıp da birazcık geciksem
Nasılda beklerdin beni bütün gece uykusuz
Yüreğinde evlat sevgisi hep coşkulu hep sonsuz
Senin gibi yolumu gözleyen ki yok anne


Çocuktuk biraz haşeri biraz yaramaz
Çocukluk bu işte ne dur dan ne sustan anlamaz
Sense anneydin yine de üzmeye,vurmaya kıyamaz
Şimdilerde bebeğine işkence edenler bile var anne

Arkadaşım Karım,çocuğum olsa da
Ne kadar çok sayıda dostum olsa da
Sen olmayınca ben yine yalnızım anne
Hiç kimse senim kadar dost olamıyor ki anne

Yorgun düşerdin bizim için çalışıp didinmekten
Nasırlı ellerin, çatlak çatlak parmakların
Yüreğimin her köşesinde capcanlı hatıraların
Unutulmaz ki bize onca fedekarlıların
Senin kadar fedekar olan yok ki anne

Göresin ki dünyada nasıl analar,babalar var
Üç kuruşa evladını ele, buna satanlar
Doğurduğu bebeği göz kırpmadan sokağa atanlar
Cennet annelerin ayağının altında amma
Cehennemin dibini hak edenler de var
Cenneti senin kadar hak eden yok ki anne

Her sabah şafakta üşenmeden kalkardın
Soğuk sularda abdest alır secdeye varırdın
Önce halka sonra bize ver Allahım
Diye dua eder, gözyaşlarınla yakarırdın
Senin kadar güzel dua eden yok ki anne

Kim bilir her gece kaç kere örterdin üstümü
Haberim bile olmazdı o kadar sessisdin
Esirgemezdin kimseden doğru sözünü
İp gibi düzlerdin eğrisini büğrüsünü
Daha bebekken alırdık öğüdünü
Şimdilerde öğüt veren de alan da yok ki anne

Sarardın kollarını her gün boynuma
Öyle sıcak öyle candan öyle müşfik
Hayrandım hep şefkatına,merhametine, huyuna
Ayrılık girse de araya ayrılır mı hiç etle kemik
Gözden uzak olsan da gönülden uzak değilsin bilesin anne

Ben gurbetteyken güne gün eklerdin
Gözlerin yollarda hep sabırla beklerdin
Son kuruşunu bile uğruma sererdin
Senden başka karşılıksız veren yok ki anne


Ne zaman bu can senden ayrı kalsa
Yüreğim burkulur sarışını özlerim
Sen olmayınca güneş bir daha
Öyle sıcak doğmuyor ki anne
Sen gidince hep üşüyorum
Yüreğim hiç ısınmıyor ki anne

Kimse sarılsam sen diye
Yapraksız,çiçeksiz kuru dal gibi kaldı
Sende ana kokusu ana ruhu vardı
Sen gidince bize yalnız özlemin kaldı
Senden daha güzel güleni yok anne


Kime yasladımsa sırtımı boşa geldi
Bulunur mu hiç seninki gibi dost eli
Akar göz yaşlarım karışır gönül seli
Senden başka gözyaşı dökenim yok anne



Kıymetini ancak evladım olunca anladım
Bir nefes kadar yakınken zamanı ziyanladım
Pişmanım her gün her gece sensizliğe yandım
Senin kadar kimse yanmıyor ki anne

Gör ki nasıl betbahtım, nasıl perişan
Senden gayri derdimi anlayan yok anne
Hep sen vardın yanımda, öksüz kalınca
Annesiz nasıl yaşar bilemiyor insan
Kimse senin yerini dolduramıyor anne
Sensiz yaşamanın tadı olmuyor anne

Ruhunun evi şimdi çiçekten bir bahçe
Sığdıramıyorum seni ne yere ne göğe
Herkesin annesi kendisine anne
Senin gibi olamaz annede olsa hiç kimse
Keşke bütün anneler senin gibi olsa anne



Muradımı alamadım yumuşacık dizlerinden
Tezden mahrum kaldım sıcacık göğsünden
Sensizliğimi anlamıyor hiç kimse
Sevdiklerim bir bir kayıp gidiyor elimden
Gücüm yok durduramıyorum ki anne

Kökü yüreğimde dalları beynimde
Azgın birer ayrıkotu sensiz dertlerim
Hasret benim hüzün benim kimin derdine
Kapkaranlık, dipsiz bir kuyuda gövdem
Sonsuz ufuklarda seni arar gözlerim anne


Ben seni sığdıracak yer bulamadım anne
Sana yakışacak başka ad bulamadım anne
Mekanın cennet,ruhun şad olsun anne
Hakkını ben ödeyemedim , ödeyemem
Sen bari hakkını helal et anne
Sen hakkını helal et annem




-Bütün eli öpülesi annelere

Bu şiir toplam 550 kez okundu.
23.06.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı