Rıfat Kurtoğlu

gittin

Sana uğramıştım, evi boş buldum
Tarifsiz bir gamla, hüzünle doldum,
Bilemezsin, nasıl yıkıldım kaldım,
Bağrımın başını oydun da gittin.

Sanki yüreğimden parçaydın, koptun,
Biçare gönlümde bir ızdıraptın,
Anlamadım gitti, bana ne yaptın?
İçime dağları koydun da gittin.

Sana yönelmiştim, yönsüzüm şimdi,
Karanlıkta aysız, günsüzüm şimdi,
Gidişin o gidiş, sensizim şimdi,
Gurbet kervanına uydun da gittin.

Tertemiz sevgimi bilmiyor muydun?
İlgime sevinip, gülmüyor muydun?
Yoksa, hiç ciddiye almıyor muydun?
Söyle bana nasıl kıydın da gittin?

Hani söz vermiştin özletmemeye
Yoluna bakıtıp, gözetmemeye
Açtığın yaramı, sızlatmamaya
Demek ki, sözünden caydın da gittin.

KURTOĞLU’m, al kana boyanamam ki
Umutsuz düşteyim uyanamam ki,
Ölür sessizliğe dayanamam ki,
Belki de figanım duydun da gittin.

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
22.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı