Rıfat Kurtoğlu

Kör kösnü (Köstebek)

Bıldır bu zamanlar, dadandı bağa,
Her bi’şeyi yedi, yuttu kör kösnü…
Ben bi’ırgat oldum, o da bi’ağa,
Sanki beni, azap tuttu, kör kösnü…

Gumpirleri çekti, çekti götürdü,
Pürçüklünün, alayını, bitirdi,
Müflis avrat gibi, beni batırdı,
Emeğimi, heba etti, kör kösnü...

Erinmiyo, dozer gibi, kazıyo,
Höbekleri, sıra sıra, diziyo,
Nerde ne var, kıyı köşe, geziyo,
Bağı didik, didik, ditti, kör kösnü…


Evlek, karık, demez, alır tünele,
Hendek yardım, uğramadı, kanala,
Peşi sıra, dönele ha, dönele,
Canıma, iliğ’me, yetti kör kösnü...

Deliğine, sular tuttum, çıkmadı,
Aldı kaçtı, yedi yuttu, bıkmadı,
Eksozunan, zehirledim, takmadı,
Gaz verdikçe, göbek attı, kör kösnü (!) ...

KURTOĞLU’yum, beni bana, komuyo,
“Ortak” ettim, daha fazla, umuyo,
Tek kırmaya, “bana mısın”, demiyo,
Yine gebermedi, gitti kör kösnü...

Bu şiir toplam 728 kez okundu.
22.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı