Bilal KOMAN

babama 2

Vadem yeter buralarda ölürsem
Tabutumu tutmaya gelesin babam

Belki sahipsiz bir mezar olurum
Gözlerim açık gider bilesin babam

Haykırsam çaresiz duyamazsın beni
İste iste senin kölen olurum babam

Öyle özledim ki inan seni
Hasretinle her an ölürüm babam

Yalvardım Allaha acımadı bana
Söyle ben kime küseyim babam

Sor da her şeyimi anlatayım sana
İçimi dökeyim bir bir kusayım babam

Bilsen nereleri göresim geldi
Bugün öldüm öldüm dirildim babam

Aklım doksanlı yıllarda kaldı
Defalarca beynimden vuruldum babam

Hani o şefkat kokan seneler
Nerede bizim mazimiz babam

Anılar acımı her gün yeniler
Böyle yazılmış bizim yazımız babam

Kadere boyun eğdim ah demedim
Olanlar kader değil keder be babam

Ağladı sevdiklerim yinede vah demedim
Bu yol söyle nereye ne kadar gider be babam

İnan yaş kalmadı gözümde
Sabahlara kadar ağladım niye babam

Yalvarmaktan hak kalmadı yüzümde
Gel artık yeter gel diye babam

Özlemek değil her gün ölmekmiş yokluğun
Ölüyorum yetiş artık neredesin gel babam

Acıtıyor yüreğimi şuramdaki saklığın
Çarem sensin gel derdime dermanım ol babam

Yokluğun Çaresizliğe attı beni
Elimden bir şey gelmiyor babam

Düşünceler kahırlara sattı beni
Ne yapsam ne etsem olmuyor babam

Her yanımdan bir darbe yedim
Kimseye boyun eğmedim babam

Sen var oldukça yaşarım dedim
Yere göğe sığmadım babam

Ağladım olmadı güldüm olmadı
Ne çare umudumu kestim babam

Kimse derdimi anlamadı bilmedi
Sana değil kendime küstüm babam

KOMANIM yorgun düşmeden gel
Seni doyasıya sarayım babam

Yaşın elliyi aşmadan gel
Seni yine dim dik ayakta göreyim babam

Bu şiir toplam 444 kez okundu.
24.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı