ikram bekar

yalnızlığıma ağlıyorum

karanlık geceler de yürüyorum
yalnız başıma,tek yürek
gidiyorum kendi bildiğim yolda
yavaşaştan yavaşa
bi an üşümeye başlıyorum
hafiften hafife
nedir bu halim diye sorup duruyorum
kendi kendime
karanlık yollar da yürüdükçe
daha çok üşümeye başlıyorum
sanki iliklerime işliyor soğuk
ve aklıma geliyor karanlıklar
içinde yalnız oluşum
yaşlar süzülmeye başlıyor gözümden
inceden inceye

Bu şiir toplam 441 kez okundu.
17.12.2011 21:18:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı