sebahat demircan

ŞÖLEN

GECENİN KOR KARANLIĞINDAN DAHA KARA YÜREĞİM
ÇÖL SICAĞINDAN DAHA SICAK BEDENİM
BUZ GİBİ NEFESİM
YAŞIYOR AMA CANSIZ BENİM BEDENİM


BAKMA ÖYLE EY RABBİMİN VERDİĞİ
BAKMA GÖZLERİME
YAKMA YÜREĞİM
KESME NEFESİMİ
ERİTME BEDENİM
GİT GİT İŞTE GİT
BAKMA ÖYLE

GEÇ KALMANIN BEDELİ
NEFESİZ KALMAK MI OLMAYDI EY YARADAN
ÖYLE BAKIYORSUN Kİ GÖZLERİME SEVGİLİ
İÇİMDE ÇOK DERİNDE DEĞİYORSUN Bİ YERE
UYUNCA GECER DİYORUM BEN UYKUMDA BİLE
SANA OLAN AŞKIMLA YAŞIYORUM

ŞÖLEN OLUNURDU SEVSEN BENİ
ŞÖLEN OLURDU HAYATIM
ŞÖLEN OLURDU BAKARKEN GÖZLERİM
BEN AŞKINA MAHKUM SONSUZLUK İÇİNDE
KALAN KAFESTEYİM
SON ANA SON NEFESE KADAR SENİNİMMMM
KALAN KAFESTEYİM
SON ANA SON NEFESE KADAR SENİNİMMMM

Bu şiir toplam 402 kez okundu.
20.03.2013 11:55:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı