esra gövem

SEN!

Sen olmayınca her yer ne kadar sessiz;
Kuşların sesi düğümlenmiş boğazlarında.
Sen yokken herkes ne kadar masum;
Yırtıcı kartallar,fırtınalarda........
Hissediyorum oturduğun yerin sıcaklığını,
Sen olmayınca her yer buz gibi,
Üşüyorum burada yardım edenim yok,
Elimi tutan yok hayallerimde seninki gibi...
Kalemimin tüpü bitmeye yakın yazıyorum seni;
Kara kaşlarını kara gözlerine yazıyorum.
Yazıyorum utandıklarımı,saçının her teline,
Sen hiç bir şeyden korkmuyormuş gibi,
Sanki hiç bir şey seni korkutmuyormuş gibi,
Çıkıp karşıma gözlerinden geri kalanı alıyorsun benden,
Bakışına yanarım dediğim gözlerinden...
Zerre kadar kalmadı ölümün kokusunda;
Ne senden kaldı bir parça ne de kendimden,
Bir resmin kaldı çerçevede,
Çerçeve kırıldı,resmin yere düştü.
Parçaları camların,beyaz örtümü gelinlik yaptı.
Burada her yer soğuk sen olmayınca,
Tutunacak yer çok tutunabilen yok.
Sıcağa yaklaşıyorum,fark ediyorum.
Senin yüzüne baktıkça yanıyorum.
Kim bilir ne kadar derin kuyunun dibi,
Keşke her şey soğuk olsa ellerin gibi....
İki kapının arasına sıkıştı parmağım sızladı.
Atardamarım teker teker ağlamaya başladı.
Kaşlarını alıp çaldım kemanımın yayı kırıldı.
Biri uzaktan senin sesini mırıldandı.
O eski günlerde seni alıp kafese koymak isterdim.
Bana yaptıklarını sana yedirmeliydim iğrendim.
İmkansız burada öğle yalnızlıklar susuzluk,
Zarar verir insana sessiz bir mutluluk,
Burada her şey yasak sana göre yok delil,
Ufacık bir seste utanır insan bağırarak değil,
Bana hayallerini ver ben onlarla yaşayayım ömür boyu,
Büyüklenme dünyada bekler derin bir kuyu...
Yarım metre toprak örterler üstüne çırpınırsın,
Ayak seslerinin uzaklaştığını duyar kalkamazsın..
Hıçkırarak ağlar kimseye duyuramazsın;
Sen bana değil,toprağa yakışırsın......



ESRA GÖVEM
KARTALTEPE ORTAOKULU
7/B-KARABÜK MERKEZ

Bu şiir toplam 437 kez okundu.
12.06.2013 23:37:01

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı