Memduh ŞENOL

GURBETE BEDDUA

Yaldızın, yıldızın dökülsün gurbet,
Benim gibi dişin dökülsün gurbet
Bin ümitle çaldık senin kapını
Damarından suyun çekilsin gurbet.

Ekmeği sakladın ulu doruğa,
Şekersiz su verdin yeşil koruğa
Bir şefkat muhtacı gezdirdin beni,
Kezzap döktün bahçedeki karığa.

Varlık ecel paketinde saklı mı?
Sıla bizi bırakınca haklı mı?
Özümü, ferimi tükettin gurbet,
Sabır taşı bunlarınla yüklü mü?

Tuzu kuru, sırtı kalın sefiller
Cümle alem bütün buna kefiller.
Feryadı figânım eylence midir?
Şehitlere “Ölü” diyen kopiller.

Dermanım, fermanım sözüm kalmadı,
Ateşim sönmüştür közüm kalmadı
Gurbet dedikleri sahte mücevher,
Peşi sıra koştum hızım kalmadı.

Memduh ŞENOL – Alaşehir

Bu şiir toplam 441 kez okundu.
1.02.2014 16:02:56

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı