Erkut Tokman

Kökleri Çalınmış Orman

Çatırdıyor gövdesi bir ulu çınarın
Tek tük dalları kırılıyor rüzgarda

Köklerini topluyoruz biz hayatın
Bizim olmayan köklerini yıllar öncesinden
İzin veriyoruz böylece
Olması gereken tüm düzen kayıp gidiyor
ayaklarımızın altından
Düzenbaz oluyor, kökleri sarıp sarmalamış
yeni yetme bir ağaç
Orman diyor; bizim gibiler sayesinde
yükselecek.
Gövdesinde çalınmış köklerle o yılların
savaşçısı çınarların
Görüntüsü oluveriyor birdenbire,
Kendini kılıçla ve kalkanla kuşatıyor
böylece;
Gücüne güç katıyor, inanmıyor kedere;
En yüce duygularını görmemezlikten
gelerek ormanın.

Sesi çıkmıyor bu kalabalık ormanda
kimsenin
Ne bir kuş ötüyor, ne de bir sincap çıkıyor
yuvasından
Küçükler hep boynu bükük, sessiz
Ayılara terk etmiş meydanı.
Ağlıyor sessiz kalabalık
Ayaklarının altından kayıp giden bu düzene.

Birkaç genç ağaççık da olsa kök salmış
bu toprağa
Sınıyor bu sessiz günü, öfkeli yüreğini
Hep çınarlar geçiyor aklından kökleri
çalınmış, zırh yapmak için gövdelere;
Bu boşuna savaş niye?
Yakmak istiyor bu zırh gövdeleri!
Hep bir çelişki?
Yüreğindeki yangın yeri kadar büyük
içindeki öfke.

Kaynak: Erkut Tokman''dan Şiirler

Bu şiir toplam 590 kez okundu.
12.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı