Kenan Erzurum

Ölüm

Bir anda birden bire,
Ansızın düşüp yere,
Nefes alıp son kere,
Bir daha verememek...

O her şeyin bitmesi,
Özün tenden gitmesi,
Vererek son nefesi,
Bir daha alamamak...

İçimizdeki korku,
Nefessiz süren uyku,
Ölüm denen işte bu,
Tatmadan bilememek...

Gebze - 1987

Bu şiir toplam 490 kez okundu.
18.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı