Kaan ince

Barut Kokusuyla Hesaplaşma

Suskunluk bazen en buyuk sesleniştir
Coşku çırpıntılar toplamı değil
Öfkeyi aklın kınında büyütmektir

Belki bir rastlantı fısıldar ayrılığı
Belki etimi kemiğimi talan eden sızıyla
Esmer gün sağanak halinde

Neyeydi bu kendini bilmez sancılar damarlarımdaki
Ve neyeydi iblislerin hıncı
Bekleyişimin içine sarkan

Aynı üzgün yürekler emziriyor
Pıhtılaşmayan direncimizi
Aynı akıntı aynı gümbürtüyle
Aynı çağlayandan

Gül değmemiş gözbebeklerine
Kurşun yaraları düşer ömrümün.

Kaynak: KAN, İzlek Yayınları, Mart 1997

Bu şiir toplam 555 kez okundu.
18.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı