Emel Sevinç

Sen gittin....

Evet sen gittin ve ben bittim çok çalıştım bebeğim senden kurtulmayı ama inan ki başaramadım sen bırakıp giderken beni ben gözümdeki isyan zerreciklerini ilk önce senden sonra cümle alemdenn gizler oldum ama sadece kendimden bide rabbimden gizleyemedim.Bilmiyorum seni unutacak kadar güçlü olmayabilirim...,Ama dilerim sende birgün yanar birgün sende sever bırakılırsın işte o zaman durumumu hissedersin belki,,,

Derdini kimseye diyemez,Ağlarsın her gece tek başına,Sen gülerken gülen arkadaşların sen ağlarken senle birlikte ağlamaz,Günden güne bu acı seni bitirir ama kimse bunun farkında olmaz,Boğazında düğümlenir hıçkırıkların,herkesten saklamaya çalışırken ağladığını için acır,Efkarını bastırmak için içtiğin sigaran bu sefer sana yardım edemez,İçtikçe daha kötü olursun,Başkalarının kollarında olduğunu düşündükçe delirirsin,Ölmek istersin inanki ama onun nefes aldığı dünya bile huzur verir sana,Nefes alan aslında yaşayan bir ölü olan bir ben gibi olursun işte kısacası bunalımın esiri olur çıkarsın.İşte o anda ölüm bile anlamsız gelir :::
ÇüNKÜ:


SEN ONSUZ ÖLMEK DAHİ İSTEMEZSİN

Bu şiir toplam 795 kez okundu.
3.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı